Ο προπονητής δρομέων και τριαθλητών είναι κάτι πολύ περισσότερο από ένας γνώστης προπονητικών μεθόδων. Το έργο του είναι μια σύνθεση επιστήμης και τέχνης, ακρίβειας και ενσυναίσθησης. Από τη μία πλευρά, η δουλειά του βασίζεται σε μετρήσεις, αριθμούς και στατιστικά. Από την άλλη, όμως, βρίσκεται το ανθρώπινο στοιχείο – η αληθινή κατανόηση του αθλητή, των ορίων και των φόβων του, των προσδοκιών και των δυνατοτήτων του.
Η επιστήμη είναι η βάση. Είναι το έδαφος πάνω στο οποίο οικοδομείται κάθε πρόγραμμα, κάθε στόχος. Οι αριθμοί είναι χρήσιμοι και απαραίτητοι, αλλά δεν λένε όλη την αλήθεια. Ένας καλός προπονητής βλέπει πέρα από τα δεδομένα. Αντιλαμβάνεται ότι κάθε αθλητής δεν είναι απλώς ένα σύνολο φυσικών ικανοτήτων, αλλά μια μοναδική ιστορία που κουβαλά τη δική της ψυχολογία, τη δική της καθημερινότητα. Κατανοεί ότι το «ιδανικό» πρόγραμμα είναι εκείνο που συνδέει τη θεωρία με την πραγματικότητα, τον σχεδιασμό με την πράξη.
Δεν είναι εύκολο να διδάξεις την προσαρμοστικότητα, γιατί απαιτεί συνεχή παρατήρηση και διαίσθηση. Το πρόγραμμα που χθες έμοιαζε τέλειο μπορεί σήμερα να χρειάζεται αλλαγή. Ένας τραυματισμός, μια κακή μέρα στη δουλειά, η εξάντληση – όλα αυτά είναι παράγοντες που δεν χωρούν σε πίνακες δεδομένων. Και εδώ είναι που ξεχωρίζει ο σπουδαίος προπονητής: δεν φοβάται να προσαρμόσει, να αλλάξει πορεία, να βρει νέους τρόπους να εμπνεύσει και να καθοδηγήσει.
Ωστόσο, ο ρόλος του δεν εξαντλείται εκεί. Το έργο του είναι βαθιά ανθρωποκεντρικό. Πέρα από την τεχνική, ο προπονητής είναι δάσκαλος ζωής. Ενσταλάζει αξίες μέσα από τον αθλητισμό – την πειθαρχία, την υπομονή, τη σημασία της προσπάθειας. Δεν εκπαιδεύει μόνο σώματα, αλλά και μυαλά. Μαθαίνει στον αθλητή να ακούει το σώμα του, να κατανοεί τα όριά του, να αγκαλιάζει την πρόκληση. Γίνεται φάρος στις δύσκολες στιγμές, όταν οι αμφιβολίες βαραίνουν περισσότερο από την προσπάθεια.
Ένας προπονητής είναι συχνά ο πρώτος που βλέπει στον αθλητή κάτι που ο ίδιος δεν έχει ανακαλύψει. Εμπνέει εμπιστοσύνη και πίστη όταν όλα φαίνονται δύσκολα. Η σχέση αυτή δεν βασίζεται μόνο σε γνώσεις, αλλά σε έναν άγραφο κώδικα αλληλοκατανόησης. Και μέσα από αυτή τη σχέση, ο αθλητής μαθαίνει να αντιμετωπίζει όχι μόνο τον αθλητισμό, αλλά και τη ζωή.
Ο προπονητής είναι ο δημιουργός μιας κουλτούρας.
Μέσα από τη δική του αφοσίωση και στάση, διαμορφώνει μια φιλοσοφία για την προπόνηση, τη συνεργασία και την πρόοδο. Οι αθλητές του δεν εξελίσσονται μόνο σωματικά, αλλά και ψυχικά, αποκτώντας αξίες που μεταφέρονται πέρα από τους αγώνες – στη δουλειά τους, στις σχέσεις τους, στον ίδιο τους τον εαυτό. Και στο τέλος της ημέρας, το έργο του προπονητή δεν είναι μια σειρά από επιτυχίες ή αριθμούς. Είναι η μεταμόρφωση του αθλητή. Είναι η στιγμή που ο αθλητής απέναντί του γίνεται κάτι περισσότερο: ένας άνθρωπος που πιστεύει στον εαυτό του, που μαθαίνει να δίνει το καλύτερό του χωρίς φόβο αποτυχίας.
Αυτός ο ρόλος, που συνδυάζει την επιστήμη με την αγάπη για τον άνθρωπο, είναι αυτό που κάνει την προπονητική όχι επάγγελμα, αλλά λειτούργημα.
Γιώργος Λουφέκης
BSc Αθλητικές Επιστήμες
cMSc Βελτιστοποίηση αθλητικής απόδοσης
cMSc Συνθετική Συμβουλευτική & Ψυχοθεραπεία
.jpg)
