Πόνος στον Λαγονοψοΐτη στους Δρομείς: Αιτίες και Τρόποι Αντιμετώπισης

Ο πόνος στη βουβωνική χώρα είναι ένα συχνό πρόβλημα στους αθλητές, το οποίο συχνά προκύπτει από πολλαπλές αιτίες αντί για μία μεμονωμένη παθολογία. Η συνύπαρξη πολλαπλών τραυματισμών στην περιοχή μπορεί να δυσχεράνει τόσο τη διάγνωση όσο και τη διαχείριση του προβλήματος ^[1].

Ο λαγονοψοΐτης μυς ευθύνεται για το 36% των περιπτώσεων πόνου στη βουβωνική περιοχή, με παθήσεις όπως η τενοντοπάθεια, η θυλακίτιδα και η υπέρχρηση να αποτελούν συχνές αιτίες εμφάνισης ενοχλήσεων κατά το τρέξιμο ^[1]. Ο λαγονοψοΐτης αποτελείται από τον ψοΐτη και τον λαγόνιο μυ, οι οποίοι εκφύονται από τη σπονδυλική στήλη και το λαγόνιο οστό και καταφύονται στον ελάσσονα τροχαντήρα του μηριαίου οστού. Ο βασικός του ρόλος είναι η κάμψη και η έξω στροφή του ισχίου, κάτι που τον καθιστά ιδιαίτερα ενεργό κατά το τρέξιμο ^[2].

‍

Τα «σημάδια» του προβλήματος

Σε ένα ποσοστό ατόμων, η θυλακίτιδα του λαγονοψοΐτη μπορεί να σχετίζεται με την άρθρωση του ισχίου. Το χαρακτηριστικό "κλικ" ή "σπάσιμο" που ακούγεται όταν το πόδι κινείται από κάμψη σε έκταση οφείλεται στη μετατόπιση του τένοντα του λαγονοψοΐτη πάνω από την κεφαλή του μηριαίου. Αυτή η μηχανική μετατόπιση μπορεί να οδηγήσει σε φλεγμονή ή συσσώρευση υγρού στην περιοχή ^[2].

Ο πόνος στον λαγονοψοΐτη μπορεί να εκδηλωθεί στη μέση, τη λεκάνη, τους γλουτούς ή τη βουβωνική χώρα, συχνά συνοδευόμενος από αίσθηση "κολλήματος" ή "γλιστρήματος" κατά την κίνηση του ισχίου. Τα συμπτώματα επιδεινώνονται με τη σωματική δραστηριότητα και την όρθια στάση, ενώ βελτιώνονται με την ξεκούραση. Σε ορισμένες περιπτώσεις, οι ασθενείς εμφανίζουν χωλότητα ή αλλαγές στη στάση του σώματος, όπως υπερλόρδωση της οσφυϊκής μοίρας ^[2].

Κατά την κλινική εξέταση, μπορεί να παρατηρηθεί μυϊκή σύσπαση, μειωμένη ικανότητα έκτασης του ισχίου και ευαισθησία στο σημείο κατάφυσης του λαγονοψοΐτη ^[2].

‍

Γιατί Πονάει ο Λαγονοψοΐτης στους Δρομείς;

1. Υπερβολική Χρήση και Κόπωση
   Ο λαγονοψοΐτης συμμετέχει σε κάθε βήμα, ειδικά στη φάση της αιώρησης του ποδιού. Όταν οι προπονήσεις είναι έντονες, χωρίς επαρκή αποκατάσταση, μπορεί να καταπονηθεί και να εμφανίσει ένταση ή φλεγμονή.

2. Κακή Μηχανική Τρεξίματος
   Αν υπάρχει περιορισμός στην κινητικότητα του ισχίου ή αδυναμία στους γλουτούς και τους κοιλιακούς, ο λαγονοψοΐτης μπορεί να επιβαρυνθεί υπερβολικά για να αντισταθμίσει το έλλειμμα σταθερότητας.

3. Μειωμένη Ευλυγισία και Σφιχτοί Μύες
   Το παρατεταμένο κάθισμα (π.χ. πολλές ώρες γραφείου) μπορεί να οδηγήσει σε βράχυνση του λαγονοψοΐτη, κάτι που επηρεάζει τη φυσική κίνηση κατά το τρέξιμο και αυξάνει τον κίνδυνο τραυματισμού.

4. Απότομη Αύξηση Όγκου Προπόνησης
   Η ξαφνική αύξηση χιλιομέτρων ή η προσθήκη έντονων ανηφόρων μπορεί να επιβαρύνει τον λαγονοψοΐτη, καθώς αυτός δουλεύει περισσότερο για να σηκώσει το πόδι ενάντια στη βαρύτητα.

Η διάκριση μεταξύ μυϊκής θλάσης και τενοντοπάθειας του λαγονοψοΐτη είναι σημαντική, καθώς η τενοντοπάθεια συχνά συνοδεύεται από άλλες παθολογίες και μπορεί να καθυστερήσει την επιστροφή στον αθλητισμό. Αυτό αναδεικνύει την πολυπαραγοντική φύση του πόνου στη βουβωνική χώρα στους δρομείς ^[1].

‍

Διαχείριση και Θεραπεία

Η αντιμετώπιση του πόνου στον λαγονοψοΐτη είναι κυρίως συντηρητική και βασίζεται στη φυσικοθεραπεία, η οποία περιλαμβάνει διατάσεις και ενδυνάμωση της σπονδυλικής στήλης, της άρθρωσης του ισχίου και του ίδιου του μυός ^[2]. Οι στοχευμένες ασκήσεις για τη στροφή του ισχίου συμβάλλουν στη μείωση του πόνου και στη βελτίωση της κινητικότητας. Σε επίμονες περιπτώσεις, μπορεί να χορηγηθούν αντιφλεγμονώδη φάρμακα (ΜΣΑΦ), ενώ οι υπερηχογραφικά καθοδηγούμενες ενέσεις κορτικοστεροειδών μπορούν να βοηθήσουν τόσο στη διάγνωση όσο και στη θεραπεία του πόνου. Η τακτική φυσικοθεραπεία και η προοδευτική αποκατάσταση παίζουν καθοριστικό ρόλο στην επιστροφή στη δραστηριότητα χωρίς ενοχλήσεις ^[2].

‍

Ασκήσεις Αποκατάστασης

Η σταθεροποίηση του κορμού (core stabilization) αποτελεί βασικό στοιχείο της αποκατάστασης του συνδρόμου λαγονοψοΐτη, καθώς συμβάλλει στη βελτίωση του ελέγχου της κίνησης μεταξύ της σπονδυλικής στήλης και της λεκάνης. Οι ασκήσεις ενδυνάμωσης του κορμού και των καμπτήρων του ισχίου, σε συνδυασμό με στοχευμένες διατάσεις, βοηθούν στη βελτίωση της σταθερότητας του ισχίου, τη μείωση του πόνου και την αποκατάσταση της λειτουργικότητας ^[3]. Ειδικές τεχνικές, όπως η αντίσταση στην καθιστή κάμψη του ισχίου και η άμεση πίεση στον τένοντα, είναι χρήσιμες τόσο για τη διάγνωση όσο και για την αποκατάσταση του προβλήματος, ειδικά σε αθλητές με μικροαστάθεια του ισχίου ^[3].

‍

Συμπεράσματα

Η κατανόηση του ρόλου του λαγονοψοΐτη και η σωστή διαχείριση του φορτίου συμβάλλουν στην πρόληψη τραυματισμών, επιτρέποντας στους δρομείς να συνεχίσουν το άθλημά τους χωρίς ενοχλήσεις.

‍

Διάβασε επίσης: Αυτοδιαχείριση Τραυματισμών Δρομέων: Σύγχρονες προσεγγίσεις. Γνωρίζεις το πρωτόκολλο M.E.A.T.;

‍

Μάνος Καπερνάρος

Φυσικοθεραπευτής Χειροθεραπευτής Msc, OMT
Ηρ. Πολυτεχνείου 33, Πειραιάς
2104223110, 6948400654
manos@manualrehab.gr
www.manualrehab.gr

‍

‍

Βιβλιογραφία

[1] Tsukada S, Niga S, Nihei T, et al. Iliopsoas Disorder in Athletes with Groin Pain Prevalence in 638 Consecutive Patients Assessed with MRI and Clinical Results in 134 Patients with Signal Intensity Changes in the Iliopsoas. JBJS Open Access [Internet]. 2018 [cited 2025 Feb 16];3(1):E0049.

[2] Dydyk AM, Sapra A. Psoas Syndrome. StatPearls [Internet]. 2023 [cited 2025 Feb 16];

[3] Holmich P, Tramer JS, Safran MR. The Iliopsoas: Anatomy, Clinical Evaluation, and Its Role in Hip Pain in the Athlete: A Scoping Review. Journal of the American Academy of Orthopaedic Surgeons [Internet]. 2024 [cited 2025 Feb 16];32(13):e620–e630.